xandrzejblog

November 10th, 2009 by xAndrzej

Dopiero w niebie zobaczÄ™ twarz Jezusa. Na ziemi mam chodzić za Chrystusem, a to znaczy, że tuż za Jego plecami. Nic wiÄ™c dziwnego, że nie widzÄ™ Boga. Å»eby Go zobaczyć, musiaÅ‚bym Go wyprzedzić, a to nie jest możliwe dla czÅ‚owieka. Chodzenie tuż za plecami Boga zmusza mnie do zaufania, do nieustanne wsÅ‚uchiwania siÄ™ w Jego sÅ‚owa, do totalnego przyzwolenia na to, aby On mnie prowadziÅ‚. Tylko od czasu do czasu zdarza siÄ™, że Bóg siÄ™ zatrzyma, odwróci siÄ™ w mojÄ… stronÄ™ i spojrzy z miÅ‚oÅ›ciÄ…. Te spojrzenia to najcudowniejsze chwile życia na ziemi. Czekam na nie dÅ‚ugie godziny trwajÄ…c na modlitwie. Wiele z moich modlitw przypomina jaÅ‚owe chwile, w których nie ma żadnych odczuć, doÅ›wiadczeÅ„ Boga - jest tylko trwanie i oczekiwanie na bÅ‚ysk Å‚aski. Ã…Å¡w. Teresa nazywaÅ‚a je Bożymi smakami, które przychodzÄ… nie wiadomo kiedy, trwajÄ… uÅ‚amek sekundy. RóżniÄ… siÄ™ one od pociech, które sÄ… zawsze owocem naszych ludzkich sukcesów i osiÄ…gnięć. Spojrzenia Boże sÄ… kompletnie nieprzewidywalne. Czasem mam wrÄ™cz sterylne warunki do modlitwy, ciszÄ™, tabernakulum, nastrój, wolnÄ… chwilÄ™ - a Bóg siÄ™ nie odwraca, wciąż widzÄ™ tylko jego plecy, jakÄ…Å› ciemnÄ…, bezksztaÅ‚tnÄ… Å›cianÄ™ bez żadnego promieniowania boskoÅ›ciÄ…. Innym razem przyklÄ™kam na chwilÄ™, w przerwie miÄ™dzy masÄ… pilnych spraw i czujÄ™ na sobie spojrzenie Boga, Jego miÅ‚ość, ciepÅ‚o Jego obecnoÅ›ci, Å›wiatÅ‚o i szept Jego sÅ‚owa. IdÄ™ za Jezusem i nie mogÄ™ Go wyprzedzić, bo Jego miejsce jest zawsze na poczÄ…tku. Gdybym spróbowaÅ‚ być pierwszy niż Bóg, straciÅ‚bym natychmiast kierunek drogi. Nie warto wyprzedzać Boga. Nawet w najlepszym odruchu serca nie opÅ‚aca siÄ™ czÅ‚owiekowi być przed Bogiem. Tylko diabeÅ‚ w swojej pysze chce być pierwszy. Kiedy Piotr próbowaÅ‚ wyprzedzać Jezusa, natychmiast usÅ‚yszaÅ‚: “zejdź mi z oczu szatanie!” Na naszych drogach ku Å›wiÄ™toÅ›ci zdarzajÄ… siÄ™ takie pokusy, takie zniechÄ™cenie plecami Boga. ChciaÅ‚oby siÄ™ już wszystko o Nim wiedzieć, rozpoznawać szczegóły Jego twarzy, chciaÅ‚oby siÄ™ być najlepiej zorientowanym w Bożych sprawach. WÅ‚aÅ›nie z takiego pragnienia rodzi siÄ™ wyprzedzanie Boga. Wtedy mówiÄ™ dużo o modlitwie choć siÄ™ już nie modlÄ™; dużo mówiÄ™ o miÅ‚oÅ›ci, choć już maÅ‚o kocham; udajÄ™ proroka choć nie sÅ‚ucham już Boga; wypÄ™dzam zÅ‚e duchy ale już z przekonaniem, że to moja zasÅ‚uga a nie Pana; widzÄ™ Å›wiatÅ‚o ale z tyÅ‚u - bo Boga chciaÅ‚bym mieć za sobÄ…. Bóg nie chce chodzić za mnÄ…. ProsiÅ‚ mnie nie jeden raz, żebym to ja poszedÅ‚ za Nim. Pewnie dużo jest w moim kapÅ‚aÅ„stwie takich momentów kiedy wyprzedzam Boga. Wystarczy bym zobaczyÅ‚ ile razy pytam siÄ™ Boga o zdanie, ile razy modlÄ™ siÄ™ przed mojÄ… akcjÄ… duszpasterskÄ…, przed kazaniem, przed katechezÄ…, przed rekolekcjami a ile razy wydaje mi siÄ™, że przecież sobie poradzÄ™, że przecież już najlepiej wiem jakich chwytów użyć, jakie przykÅ‚ady opowiedzieć, jakÄ… część koÅ›cioÅ‚a wyremontować. Tymczasem Duch chce wciąż mówić do swojego KoÅ›cioÅ‚a i swoich kapÅ‚anów, chce prowadzić swój KoÅ›ciół jak dobry Pasterz prowadzi owce na swoje pastwiska. Jezus nie chce siÄ™ wlec za mnÄ…, bo mimo dobrych chÄ™ci nie znam wÅ‚aÅ›ciwego kierunku drogi. ChcÄ™ wiÄ™c chodzić za Jezusem, choćbym tylko widziaÅ‚ Jego plecy. Nie chcÄ™ Go wyprzedzać, bo ufam Mu bezgranicznie i wiem, że jedynie On zna drogÄ™ do nieba. I chodzÄ…c tak pokornie tuż za plecami Chrystusa, pytajÄ…c siÄ™ Go o każdy krok mojego życia, doÅ›wiadczam od czasu do czasu Jego olÅ›niewajÄ…cego spojrzenia, które jest jak “oczko” puszczone do czÅ‚owieka z potwierdzeniem, że wybraÅ‚em najlepszy kierunek.

Intencje modlitewne:
za kleryków, szczególnie mocno za tych, którzy najbardziej potrzebują nawrócenia i dotknięcia miłosierdzia Bożego; za kapłanów, za księży profesorów i wychowawców; o uzdrowienie dla Piotra i Gosi; za Staszka, który już tyle lat pcha inwalidzkie wózki; za Kościół, żebyśmy w nim słuchali Boga a nie siebie, za dusze w czyśćcu cierpiące, żeby dotknęły już nieba.