xandrzejblog

July 14th, 2014 by xAndrzej

Nie wszystko co nowe jest dobre. Może bardziej nam powinno zależeć na lepszym życiu niż na nowym życiu? Miewam czasem pokusę, że w nowym miejscu, z nowymi ludźmi, w nowych okolicznościach wszystko będę robił lepiej i nie widzę, że tyle dobra mogę zrobić tu, gdzie teraz jestem. Jest chyba coś takiego jak pokusa nowości? Dziś zresztą, mało jest rzeczy, które naprawiamy. Wyrzucamy zwykle stare i kupujemy nowe. Ogarnia nas mania nowości. W technicznym świecie wszystko szybko się starzeje. I pewnie dlatego przeraża nas starość. Ale człowiek nie jest rzeczą i jego wartości nie wolno mierzyć nowością czy starością. W Biblii nowy człowiek to nie jakiś oryginał, który zerwał z tradycją i zaczął tworzyć nową kulturę, ale człowiek, który zerwał z grzechem i stał się przyjacielem Chrystusa. To człowiek na tyle nowy, na ile stał się lepszy. Dlatego Kościół traktuje w ścisłej łączności Stary i Nowy Testament i uczy, że ten Nowy zawiera się w Starym, a Stary można tylko zrozumieć z perspektywy Nowego.
Nowoczesny ksiądz to nie ten bez koloratki i ubrany całkowicie po świecku, ale ten, który mocno wierzy, że ta stara Ewangelia, którą głosił Jezus ponad dwa tysiące lat temu mam moc i daje życie również dzisiaj. Nowy ksiądz, to niekoniecznie ten jeżdżący najnowszym modelem samochodu i posługujący się nowoczesnym sprzętem komputerowym, ale ten, który jeśli ma nowe rzeczy to tylko po to, żeby skorzystać z nich do głoszenia Jezusa. Nowoczesny duszpasterz to nie zawsze ten, który jest świetnym menadżerem i który potrafi świetnie zorganizować masową imprezę, ale ten, który i dzisiaj potrafi na kolanach wpatrywać się w Najświętszy Sakrament, żeby usłyszeć co na dziś mówi Duch Święty do Kościoła i który wierzy, że i dziś Słowo Boże ma taką moc, że samo wystarczy i nie potrzebuje bogatych środków, żeby głosić Ewangelię - wystarczy mu proste, ale głębokie spotkanie z ludźmi na dzieleniu się Słowem Bożym. Nowoczesny ksiądz to wcale nie ten, który sili się na własną teologię, żeby nie być posądzonym o zbytnią lojalność wobec Kościoła, ale ten, który w dzisiejszym zamęcie poglądów potrafi nauczać z przekonaniem, że jemu się nie wydaje, ale że jest pewny, że Jezus jest Panem i Zbawicielem wszystkich ludzi. To nic, że świat będzie mówił o księdzu, że jest staroświecki, bo siedzi w konfesjonale, pobożnie odprawia Mszę święta, wierzy w wielkie znaczenie celibatu, kieruje się Dekalogiem, jest posłuszny papieżowi i nie nadąża za modą i postępem w świecie. Ksiądz nie musi być postępowy, bo postępowy może być też paraliż.
To samo myślę sobie o nowej ewangelizacji. Czy ona zawsze i za wszelką cenę musi być nowa? A może po prostu chodzi o to, żeby była lepsza? Żebyśmy nie wszystko robili w Kościele od nowa, ale to co jest dobre, robili lepiej.