Go to content Go to navigation Go to search

Mądrość życia

August 18th, 2012 by xAndrzej

Na kolejną część mowy eucharystycznej Jezusa zapraszają nas teksty biblijne, które mówią o mądrości. Kościół chce nam przypomnieć, że największym uobecnieniem mądrości Boga jest Jego dar z siebie po postacią chleba. Boża mądrość zaprasza nas do skorzystania z tego daru, żeby nasze życie było mądre. Jezus staje się chlebem nie dla jakiegoś aktu pobożności, nie dla magicznego gestu, który ma nas zadziwić i udowodnić Jego cudowne możliwości. Jezus jest chlebem po to, żebyśmy mieli życie Boże w swoim życiu.
Natura wyposażyła nas automatycznie w wielkie pragnienie życia. Pamiętam widok wcześniaków ze szpitala dziecięcego. Ważące dużo mniej niż kilogram małe dzieci zamknięte w inkubatorach i podłączone do różnych aparatur, z zadziwiającą siłą walczą o życie. One są takie maleńkie, a siła życia jest w nich tak wielka, że potrafią pokonać śmiertelnie groźne infekcje i wirusy. One chcą żyć! Wszystkim, którym przychodzi do głowy odbierać życie tym małym istotom radziłbym taką wycieczkę do miejsc, w których pragnienie i siła życia objawia się w bezbronnym i maleńkim organizmie ocalonych dzieci.

Czemu tak się dzieje, że z biegiem lat życie potrafi nam zbrzydnąć? Czemu coraz więcej ludzi wpada w depresję, traci radość życia, nie chce żyć, a niekiedy nawet odbiera sobie życie? Myślę, że to nie wina życia samego w sobie, ale jego jakości. Ludzie nie chcą żyć, kiedy ich życie traci sens, kiedy staje się cierpieniem, samotnością, pustką. Niechęć do życia to nie wina samego daru życia, ale życia bez głębszego, właściwego sensu. Kiedy życie ma sens nikt nie chce go tracić i sobie go odbierać!
I właśnie w taką tajemnicę naszego życia wchodzi Bóg. On wie, choć my często o tym zapominamy, albo w to nie wierzymy, że życie bez Boga prędzej czy później straci sens! Życie w każdym wymiarze traci swój sens i smak jeśli jest życiem bez Boga. Stąd z taką mocą mówi do nas, że jest chlebem życia, że kto Go spożywa ma życie. Tu nie chodzi o życie jakiekolwiek, ale życie Boże. Właśnie dlatego, że bez tego pierwiastka bożego naturalne życie ludzkie może nam się znudzić, zbrzydnąć nam i zmęczyć nas.

W tÄ™ niedzielÄ™ sÅ‚yszymy już czwarty odcinek mowy eucharystycznej Jezusa. W tym fragmencie aż roi siÄ™ od deklaracji Jezusa na temat naszego życia. “Kto spożywa ten chleb: bÄ™dzie żyÅ‚ na wieki; ten chleb jest ciaÅ‚em Jezusa wydanym za życie Å›wiata; jeÅ›li ktoÅ› nie bÄ™dzie go spożywaÅ‚, nie bÄ™dzie miaÅ‚ życia w sobie; kto spożywa ten chleb bÄ™dzie żyÅ‚ przez Jezusa”.
Bóg Ojciec, który jest stwórcą życia, nie zostawia nas samych z tym życiem. Nie powołał nas do życia i nie powiedział: a teraz sobie radźcie sami. On dał nam Syna - Jezusa Chrystusa i przez Niego chce podtrzymywać nasze życie w wielkim poczuciu sensu. Kto spożywa ten Chleb będzie żył przez Jezusa, życiem Jezusa, w niewyobrażalnej komunii z Bogiem Ojcem. Czy może być coś sensowniejszego i ważniejszego dla naszego życia? Choćby nasze życie było jednym wielkim cierpieniem, jeśli połączone jest z Bogiem - odnajduje swój głęboki sens. Bez Boga życie w cierpieniu jest bez sensu!
Chleb życia jest ciałem Jezusa wydanym za życie świata. Ciało Boga usensownia nasze życie w świecie, życie z ludźmi w różnych jego wymiarach. I wreszcie Jezus nas zapewnia, że każdy kto Go spożywa odzyskuje życie w sobie. To coś więc niż być sobą, to znaczy, że dzięki Bożej obecności możemy odnaleźć siebie w sobie, swój sens życia w naszych osobistych, skomplikowanych okolicznościach.
Jezus wreszcie staje się chlebem, który daje życie wieczne. Ciągle sobie przypominam, że życie wieczne to całość naszego życia. Eucharystia nie tylko daje nam obietnicę nieba, ale uzdrawia naszą przeszłość i daje siłę na teraźniejszość. Kiedy przyjmujemy komunię świętą możemy być pewni, że Jezus uzdrawia naszą przeszłość. Swoją świętą obecnością daje nowe życie temu co w nas zabiły rany przeszłości.
Dla mądrych tego świata chleb eucharystyczny może się czasem jawić jako głupota wobec atrakcyjności doczesnego chleba i innych ziemskich skarbów. Samo życie pokazuje nam jednak, że to co doczesne gubi szybko nie tylko swój sens, ale gubi nas. Bo życie człowieka nabiera sensu tylko wtedy gdy jest życiem Bożym.

Leave a Reply

You must be logged in to post a comment.