xandrzejblog

June 2nd, 2012 by xAndrzej

Tajemnica Ducha Ã…Å¡wiÄ™tego zawiera w sobie organicznÄ… Å‚Ä…cznoÅ›ci mocy i pokory. Z jednej strony jest On ogniem i wichrem, niepojÄ™tÄ… siÅ‚Ä…, która potrafi zdziaÅ‚ać niewyobrażalne rzeczy. A z drugiej strony jest jak goÅ‚Ä…bek niosÄ…cy pokój i zadziwiajÄ…cy swojÄ… delikatnoÅ›ciÄ… i subtelnoÅ›ciÄ…. Duch Ã…Å¡wiÄ™ty jest tak pokorny, że aż niewidoczny, caÅ‚kowicie przeźroczysty, żeby w niczym nie przesÅ‚onić Ojca i Syna. Moc i pokora Ducha Ã…Å¡wiÄ™tego sÄ… jakimÅ› współuzależnieniem. Radykalna pokora Ducha jest źródÅ‚em Jego mocy pochodzÄ…cej z życia w Bogu. Te ważne prawdy sÄ… bardzo praktyczne dla mojego życia w Duchu. Moc i pokora majÄ… iść razem w moim Å›wiadectwie o Bogu i mojej kapÅ‚aÅ„skiej sÅ‚użbie. W dniu Å›wiÄ™ceÅ„ “jakaÅ› moc przeogromna poczęła siÄ™ we mnie”. Nigdy nie mogÄ™ o tym zapomnieć, że wyposażyÅ‚ mnie Bóg we wszystkie te moce, które pochodzÄ… od Jezusa ArcykapÅ‚ana a sÄ… mi przekazywane przez Ducha Ã…Å¡wiÄ™tego. Kiedy biskup nakÅ‚adaÅ‚ mi swoje apostolskie rÄ™ce na gÅ‚owÄ™, to przecież nie udzieliÅ‚ mi jakiÅ› bioprÄ…dów, czy nadnaturalnych wÅ‚aÅ›ciwoÅ›ci, ale poÅ‚Ä…czyÅ‚ mnie mocÄ… swojej sukcesji apostolskiej z Jezusem. Przez ten gest, jako kapÅ‚an sÅ‚użący w sukcesji apostolskiej swojego biskupa, jestem w Å›cisÅ‚ej komunii z Jezusem, w takim Å‚aÅ„cuszku przekazywania mocy Bożej. NauczyÅ‚em siÄ™ też czÄ™sto spoglÄ…dać na moje kapÅ‚aÅ„skie rÄ™ce, żeby nie zapomnieć, że one nie sÄ… już normalne i do koÅ„ca moje, że one sÄ… namaszczone, czyli zakonsekrowane przez Ducha Ã…Å¡wiÄ™tego niezatartÄ… pieczÄ™ciÄ… Å›wiÄ™tych olejów. NacaÅ‚owaÅ‚em siÄ™ ostatnio dużo kapÅ‚aÅ„skich rÄ…k naszych neoprezbiterów. Aż pachniaÅ‚o mocÄ… Å›wieżych olejów, mocÄ… samego Ducha Ã…Å¡wiÄ™tego! Zawsze w takich chwilach wspominam scenÄ™ z poczÄ…tków mojego kapÅ‚aÅ„stwa. Podczas modlitwy nagle coÅ› zaczęło rzucać o ziemiÄ™ mÅ‚odÄ… dziewczynÄ™. Pierwszy raz w życiu widziaÅ‚em czÅ‚owieka zniewolonego, a może nawet opÄ™tanego. Część osób uciekÅ‚a ze strachu z kaplicy, a inni z jakimÅ› wezwaniem do ratunku wpatrywali siÄ™ we mnie. Sam byÅ‚em peÅ‚en strachu, bezradnoÅ›ci. Nie wiadomo dlaczego nagle przypomniaÅ‚y mi siÄ™ wszystkie moje grzechy, które dodatkowo dawaÅ‚y mi uczycie sÅ‚aboÅ›ci. I nagle, w gÅ‚owie pojawiÅ‚ mi siÄ™ jakiÅ› gÅ‚os: “No, przecież jesteÅ› ksiÄ™dzem! Przecież po coÅ› biskup namaÅ›ciÅ‚ ci twoje rÄ™ce!”. ZaczÄ…Å‚em siÄ™ modlić z mocÄ…, ale też z caÅ‚Ä… Å›wiadomoÅ›ciÄ…, że ja sam nie mam żadnej mocy, że moja mocÄ… jest kapÅ‚aÅ„stwo Chrystusa we mnie. I pomogÅ‚o. Dziewczyna wstaÅ‚a peÅ‚na pokoju i niespotykanej dotÄ…d radoÅ›ci. Uwierzyć w moc kapÅ‚aÅ„stwa! Ale to jest tylko jedna część owej tajemnicy Ducha Ã…Å¡wiÄ™tego. Druga część to pokora. Jestem pewien, że pokora to najważniejsza rzecz, której potrzebuje ksiÄ…dz. Może wÅ‚aÅ›nie dlatego tak trudno nam, księżom, być pokornymi. Pokora jest naczyniem na moc Bożą. Pokora robi w nas miejsce dla Boga. Im mniej jesteÅ›my pokorni tym mniej dziaÅ‚amy mocÄ… Boga i pozostaje nam tylko wÅ‚asna, ludzka moc. KapÅ‚aÅ„ska pycha blokuje nas na każde dziaÅ‚anie Ducha Ã…Å¡wiÄ™tego, zarówno w momencie otrzymywania Jego darów, jak i w chwilach ich używania. CzÄ™sto w pokorze przyjmujemy charyzmaty i one sÄ… na poczÄ…tku rzeczywiÅ›cie od Ducha ale później pycha może sprawić, że używamy ich już na swojÄ… chwaÅ‚Ä™, czyli tak naprawdÄ™ odÅ‚Ä…czamy siÄ™ od Boga.
Moc i pokora, pokora i moc - to dwie ściśle ze sobą związane cechy Ducha Świętego. Jeśli On zstąpił na mnie ze szczególną siłą w dniu święceń to właśnie po to, aby udzielić mi mocy i nauczyć pokory.