xandrzejblog

July 14th, 2010 by xAndrzej

DzieÅ„ bez medytacji to dla mnie dzieÅ„ stracony. DziwiÄ… mnie pytania niektórych, skÄ…d biorÄ™ tematy czy treÅ›ci do wpisów na blogu, do kazaÅ„ i do rekolekcji. Pewnie każdy ksiÄ…dz wie o tym doskonale, że bez codziennego rozmyÅ›lania po prostu siÄ™ usycha. Å»eby Å›wiadczyć, trzeba doÅ›wiadczyć, żeby gÅ‚osić Boga, trzeba Go najpierw nieustannie sÅ‚uchać. “SÅ‚uchaj Izraelu Pana” - to jakby instrukcja dla każdego, kto pragnie żyć w komunii z Bogiem. Nasze puste gadanie zaczyna siÄ™ od braku codziennego rozmyÅ›lania. Wtedy automatycznie siÄ™ga siÄ™ po cudze teksty, cudze myÅ›li, szpera siÄ™ po internecie, żeby wydrukować jakieÅ› mÄ…dre kazanie, ale nie da siÄ™ nie zauważyć, że te sÅ‚owa nie pochodzÄ… z serca mówiÄ…cego, z jego osobistego spotkania z Bogiem. Bardzo trudno nam do tego przekonać nawet niektórych kapÅ‚anów, a przecież jest to istota naszego osobistego uÅ›wiÄ™cania siÄ™ i naszej posÅ‚ugi wobec ludzi. Podziwiam ludzi Å›wieckich, którzy mimo wielkiego zabiegania i pracy walczÄ… o swój namiot spotkania z Bogiem, o takÄ… konfrontacjÄ™ aktualnego życia ze Å›wiatÅ‚em Bożego SÅ‚owa.
W dzisiejszej Ewangelii, Jezus, po trudnym doświadczeniu braku reakcji na Jego nauczanie i cuda, najwyraźniej odchodzi na bok, żeby to wszystko zobaczyć z perspektywy Ojca, który jest w niebie. Uwielbia Ojca za to, że zakrył te rzeczy przed mądrymi i roztropnymi, a objawił je prostaczkom. Ewangeliczna prostota to codziennie pochylanie się nad Pismem Świętym, słuchanie Boga i otwieranie swojego serca na Boże poruszenia. Chrześcijanin, który nie medytuje Słowa Bożego traci prostotę serca i staje się mądralą, który nie głosi już Jezusa, ale siebie i swoje mądrości o Nim. O jakże inaczej wyglądałoby nasze kapłańskie życie, nasze głoszenie kazań i prowadzenie katechezy, gdybyśmy umieli powalczyć każdego dnia o 30 minut rozmyślania, takiego sam na sam z realnym Słowem Boga. Ponoć pierwsze z czego rezygnujemy po wyjściu z seminarium to rozmyślanie. Zostawiamy sobie jeszcze różaniec, bo można go zmówić praktycznie wszędzie i w każdych okolicznościach Zostawiamy odmawianie brewiarza, bo czujemy na sobie ciężar przyrzeczenia do modlitwy z Kościołem i za Kościół. A jednak nic nie zastąpi codziennej medytacji, takiego osobistego namiotu spotkania z Panem.
Prostota to zupełnie coś innego niż prostactwo. Prostota to dyspozycja serca do całkowitego i ufnego zasłuchania się w Bogu. Prostactwo to prawie zupełny zanik obecności Bożego Słowa i oparcie się na sobie samym. Owocem prostoty serca jest łaska Boża i pragnienie ewangelicznego życia. Prostactwo natomiast owocuje pychą, szukaniem siebie i nieustannym krytykowaniem innych. Bez częstego rozmyślania każdy z nas może szybko stać się prostakiem i nie mieć nic wspólnego z ewangeliczną prostotą serca.

Migawki z życia:
Upały wciąż dają o sobie znać. Mimo to jakoś pracujemy w seminarium i pchamy wiele spraw do przodu. Mamy już przyjętych dziesięciu nowych alumnów i wciąż modlimy się o następnych. Za nami wielkie spotkanie pielgrzymki Radia Maryja, podczas której mieliśmy cały dom gości. Podziwialiśmy te wielkie zastępy świeckich ludzi całkowicie zaangażowanych w ewangelizację. Nic nie zrobimy bez świeckich! Za chwilę idziemy na spotkanie przy ognisku z grupą pielgrzymów z Mołdawi. Chcemy trochę posłuchać o ich Kościele i ich doświadczeniu wiary. Mimo braku urlopu mamy więc całkiem sporo atrakcji.

Intencje modlitewne:
Za naszych alumnów, żeby w wakacyjnym czasie nie zgubili praktyki codziennego rozmyÅ›lania; za mÅ‚odych kapÅ‚anów, żeby w pierwszych doÅ›wiadczeniach kapÅ‚aÅ„skiego życia umieli powalczyć o osobistÄ… modlitwÄ™; o nowe powoÅ‚ania kapÅ‚aÅ„skie i zakonne; za naszych nowych alumnów, aby wzrastali w radoÅ›ci i pewnoÅ›ci dokonanego wyboru; za chorych i cierpiÄ…cych; za dzisiejszych solenizantów: Ks. Kamila z Radomska; Ks. Kamila z KÅ‚omnic i dk. Kamila z Krzepic; za naszych alumnów, którym patronuje Å›w. Kamil; za nasz KoÅ›ciół CzÄ™stochowski, żebyÅ›my sÅ‚uchali uważnie co mówi Duch do naszego KoÅ›cioÅ‚a; za KubÄ™ i MarysiÄ™ na dwa dni przed ich Å›lubem; za moich studentów z DA; za Ks. Marka ich duszpasterza; za chrzeÅ›cijan żyjÄ…cych w krajach, gdzie wyznawanie wiary w Chrystusa wymaga wielkiej odwagi; za mojÄ… niezwykÅ‚a “blogowÄ…” parafiÄ™